Austria 1942

Dwaj wymienieni Księża Sercanie: O. Benedykt Stoffels (ur. 13 stycznia 1895 w Itzig w Luksemburgu) oraz Nicolas Antonius Wampach (ur. 3 listopada 1909 w Bilsdorf w Luksemburgu) pracowali jako duszpasterze razem w Luksemburskiej Misji w Paryżu, związanej z późniejszym kościołem parafialnym św. Józefa Rzemieślnika.

„Gdy w 1940 r., po wkroczeniu Niemców do Luksemburga, wielu ludzi uciekało do Paryża, oddali się ci obaj Księża Sercanie, razem z kapłanem diecezjalnym Abbé Jean Bernard – trosce o owych uciekinierów i pomagali po zdobyciu Francji całym tysiącom uchodźców w powrocie do Ojczyzny – do Luksemburgu. [W pewnym artykule w gazie] pisze: ‘Na podstawie tej działalności czysto charytatywnej ... wywęszyło gestapo, iż chodzi o całą sieć wywiadowczą’. Obaj Ojcowie zostali po przesłuchiwaniach i więzieniu w 1940 – aresztowani ostatecznie dnia 7 marca 1941 i przetransportowani najpierw do Buchenwaldu, a stamtąd dnia 12 września do [Obozu Koncentracyjnego] do Dachau (Boethe, str. 19)”

Na podstawie oficjalnych danych zmarli tamże śmiercią naturalną, z rozpoznaniem: bronchitis, angina ... Najbliższej rodzinie O. Stoffels'a przesłane zostały prochy zmarłego. Podobnie jak to bywało w licznych podobnych przypadkach, pogrzeb który przypadł na 31 sierpnia 1942 r., odbył się pod kontrolą gestapo z zachowaniem całkowitej tajemnicy, bez śpiewu, bez bicia dzwonów i bez uczestnictwa parafian.

„Dopiero w 40 lat później dociekania wykazały, że obaj wymienieni Ojcowie zostali wraz z dwoma innymi luksemburskimi kapłanami ... zagazowani na zamku Hartheim. Zamek ten leży ok. 265 km od Dachau w małej miejscowości w Austrii – Alkoven przy Linz. Tam urządzona została doświadczalna komora gazowa. Podróż śmiertelna z Dachau do Hartheim trwała 4 godziny. Okna autobusu były zasłonięte. Informowano, że jest to transport z chorymi. Na placu zamkowym nastąpiło to, co znane jest z życia obozów koncentracyjnych. Jeńcy musieli zdjąć ubrania. Pod pretekstem że mieli być fotografowani, przyprowadzono ich pod prysznicę – i tam ginęli wskutek gazu, który wypuszczano z dyszy prysznicy” (Bothe, str. 21).

Zamek Hartheim, jawiący się jako zamek-marzenie w stylu renesansowym, spełniał kilka zadań: najpierw został wykorzystany dla przeprowadzenia program euutanazji nazizmu. Chorzy i upośledzeni byli tam poddawani okrutnym eksperymentom, a na koniec zagazowani. W tym kontekście został do Hartheim przetransportowany również chory na płuca i z tego powodu niezdolny do pracy O. Stoffels. W późniejszym czasie wykorzystywano komory gazowe, żeby w nich wypróbować różnego rodzaju gazy bojowe na ludziach. O. Stoffels został zagazowany dnia 25.05.1942, natomiast O. Wampach dnia 12.08.1942.