Boze Wszechmocny

Boże Wszechmocny,
Ty nie masz początku ani końca,
Ty wiesz wszystko.
Ubogacasz człowieka cnotami
i stoisz na ich straży.
Proszę Cię,
daj mi oprzeć się mocno na wierze jak na fundamencie;
nadzieja niech mnie osłania jak tarcza,
a miłość niech mi będzie jak szata na dzień godów weselnych.
Przez sprawiedliwość niech będę Ci poddany;
roztropność niech mnie uczy, jak ujść sideł kusi­ciela;
umiarkowanie — jak trzymać się złotego środka;
męstwo — jak znosić cierpliwie przeciwności.
Niech umiem
prosić pokornie o to, czego nie mam, tych, którzy to mają;
przyznawać się uczciwie do zła popełnionego;
a karę, którą otrzymam, ze spokojem znosić.
Nie zazdrościć bliźniemu dobra, które posiada,
owszem, za każde dobro być Ci wdzięcznym.
W stroju, sposobie chodzenia i w ruchach za­chować umiar;
Język strzec od gadulstwa,
nogi od rozbiegania,
oczy od ciekawskich spojrzeń.
Daj umyslowi ped ku górze;
pozwól nie przywiazywac wielkiej wagi do dóbr przemijajacych,
natomiast daj pragnienie Ciebie.
Naucz, jak utrzymywac w ryzach cialo,
jak miec czyste sumienie,
jak czcic swietych, jak Ciebie godnie chwalic,
jak postepowac w dobrym,
jak swoje dziela doprowadzac do szczesliwego konca.
Daj wzrost cnotom, któres posial we mnie,
niech bede gorliwy w tym, co jest Twoje,
a w tym, co ludzkie — roztropny,
i niech nie zaprzatam zbytnio glowy sprawami ciala.
Prosze Cie, Panie, o goraca skruche,
o szczera spowiedz, o pelne zadoscuczynienie.
Zechciej pobudzac mnie wewnetrznie ku dobremu zyciu,
bym czynil to, co trzeba i co mi posluzy ku zasludze,
a dla bliznich bedzie budujacym przykladem.
Pozwól, bym nie ubiegal sie nierozsadnie o to, czego nie móglbym osiagnac, ani tez nie wzbranial sie przed czymkolwiek dlatego tylko, ze jest trudne.
I niech mi sie nie zdarza zaczynac czegos, na co jeszcze nie przyszla pora, ani przerywac tego, co jeszcze nie zostalo ukonczo­ne.

Amen.