Rok Swiety +++

W roku 1900 był obchodzony, zwłaszcza w Rzymie, Rok Święty, ogłoszony przez papieża Leona XIII. Rzućmy okiem na wspomnienia Dehona o Roku Świętym. W grudniu 1899 roku wypowiada się na łamach swego czasopisma Le Règne du Coeur de Jésus dans les âmes et dans les sociétés (Królestwo Serca Jezusowego w duszach i społeczeństwie) w dziale Chronique:

Rok Święty. W Rzymie nie mówi się o niczym innym więcej, niż o Roku Świętym. Fantazja kwitnie wszędzie. Ojciec Święty jest szczęśliwy myśląc o wielkiej liczbie swych synów, katolików całej Europy, a także tych z dalszych kontynentów, którzy przybędą, by otrzymać łaski jubileuszu. Będzie to odnowa duchowa całego katolickiego świata. Wzrośnie przywiązanie do Rzymu. Wszyscy będą się wiele modlić. Bóg będzie zadowolony ze swoich synów i zmiłuje się nad Kościołem i nad narodami.

To, że świętowanie Roku Świętego miało wymiar zarówno duchowy jak i ekonomiczny, było jasne dla Dehona i stwierdzał to w swym artykule:
Pobożny lud starego Rzymu cieszy się na myśl o nadchodzących pięknych uroczystościach i niezliczonych rzeszach pielgrzymów. Właściciele hoteli i handlarze dewocjonaliów spodziewają się zobaczyć pełne rzeki złota. Rok Święty! Rok Święty!.

Według Dehona w Roku Świętym 1900 idzie nie tylko o osobiste uświęcenie. Wyraźnie pisze o: społecznym i demokratycznym charakterze jubileuszu... Leon XIII ukazał w różnych encyklikach misję państwa, która jest wielka i piękna, która jednak podporządkowana jest Królestwu Bożemu... Królestwo społeczne Chrystusa jest duchem jubileuszu. Jubileusz ma także charakter demokratyczny. Papież nie zaprosił książąt, ale ludzi, albo lepiej lud chrześcijański; papież pragnął, by zgromadzili się ludzie zorganizowani w demokratyczne organizacje. W wielkim dniu otwarcia Drzwi Świętych uczestniczyli przedstawiciele kółek robotniczych, związków zawodowych, kas oszczędnościowo-zapomogowych i komitetów.

Charakterystyczne dla Dehona jest zakończenie wykładu o Roku Świętym. Zwłaszcza we Francji, wśród szerokich grup społecznych panował lęk związany z końcem wieku. Ojciec Dehon przeciwstawia mu swój optymizm i swoją aktywność działania:
Zaufajmy Bożemu miłosierdziu. Z drugiej strony, wątpienie niczemu nie służy, prowadzi tylko do paraliżowania dusz i osłabienia woli.(Cytaty z Chronique z Règne, grudzień 1899 i luty 1990, OSC V-2, s. 358, 370).